کوانزیم Q10 و نقش آن در تمرینات ورزشی

کوانزیم Q10، یک ویتامین نبوده، حتی یک ماده مغذی ضروری نیز محسوب نمی شود، حال آن که آنتی اکسیدانی می باشد که در کبد انسان از ترکیب 2 آمینواسید تیروزین و فنیل الانین تشکیل می شود. این پروسه نیازمند حضور پیریدوکسین یا ویتامین B6 می باشد. برخی مطالعات نشان می دهد که توانایی کبد (جایی که Q10 در آنجا سنتز می شود) در تولید Q10، با افزایش سن کاهش می یابد.
البته مطالعات دیگر نشان می دهد که استفاده از مکمل های Q10 می توانند در کاهش شدت بیماری های مربوط به کهولت سن تاثیرگذار باشد. (بیماری پارکینسون و CHF)

Q10 می تواند با ایجاد اثرات آنتی اکسیدانی در مغز، بدن را در مقابل پارکینسون محافظت کند. یک تئوری که باعث ایجاد بیماری پارکینسون می شود این است که میزان آهن در مغز افزایش یافته که منجر به واکنش های اکسیداسیون می شود. در بخش substantia nigra مغز، محلی که انتقال دهنده های عصبی تولید می شود، واکنش های اکسیداسیون، سلول های مغذی را تخریب می کنند. دوزهای بالای Q10 می توانند واکنش های اکسیداسیون از کنترل خارج شده را کاهش داده، از سلول های آسیب دیده محافظت کنند.
Q10 در میتوکندری سلول ها، جهت انتقال الکترون عمل می کند. این بدان معناست که در سنتز ATP (منبع اصلی انرژی برای سلول ها) نقش دارد. از آنجا که مقادیر بالایی از اکسیژن در تولید ATP نقش دارد، می تواند منجر به تولید مقادیر بالایی رادیکال آزاد شود که نتیجه ی این مواد جانبی، متابولیسم اکسیژن ناشی از الکترون ها ی جفت نشده می باشد. الکترون های جفت نشده تمایل به ترکیب شدن با الکترون های دیگر را دارند، لذا زمانی که اتفاق می افتد، بی نظمی ایجاد می شود.در یک مطالعه، گروهی از ورزشکارانی که در یک جاده شیب دار کوهستانی می دویدند بررسی شد. دونده ها یا Q10 دریافت کردند و یا placebo (دارونما). هدف از این مطالعه، بررسی اثر مکمل های Q10 در کاهش آسیب عضلانی ناشی از اکسیداسیون و التهاب ایجاد شده می بود.به جای دریافت 1 الی 2 دوز بالا از Q10، ورزشکاران 30 میلی گرم را 2 روز قبل از شروع آزمایش همراه شام، 3 کپسول با هر وعده غذایی در روز قبل تمرین، یک کپسول در روز تمرین و 1 ساعت قبل از تمرین فیزیکی دریافت کردند. استفاده از دوزهای کوچکتر به ظاهر میزان جذب را افزایش می داد. نتایج نشان داد که گروهی که Q10 دریافت کردند، سطح کراتینین پایین تری نسبت به گروه دارونما داشتند، (یک نشانگر آسیب عضله بعد از تمرین). Q10 به وضوح توانست واکنش های اکسیداتیوی را به طور چشمگیری کاهش دهد، که مانع از آسیب به سلول های غشایی می شد. نتیجه ی آن کاهش درد عضلانی بعد از تمرین می باشد. همچنین فعالیت نیتریک اکساید را تعدیل کرده به طوری که قطر رگ خونی را در حین تمرین افزایش داده و انتقال خون و اکسیژن را به عضلات در حال فعالیت افزایش داد. در این مطالعه Q10، از آسیب DNA ناشی از سطوح بالای NO محافظت کرد.

نحوه ی عملکرد کوآنزیم کیو 10

ادامه مطلب در لینک زیر

کوآنزیم Q10 یک ویتامین قدرتمند برای ورزشکاران استقامتی